ในทุกภาพถ่าย มีเสี้ยววินาทีที่บังเอิญกลายเป็นงานศิลป์โดยไม่ได้คาดคิด แสงที่ลอดผ่าน สายตาที่สะท้อนความรู้สึก หรือท่วงท่าที่ดูเป็นธรรมชาติล้วนช่วยสร้างเสน่ห์ให้ภาพนั้นมีพลังเกินกว่าการจัดฉากอย่างตั้งใจ บทบาทของนางแบบจึงไม่ใช่เพียงผู้ปรากฏในเฟรม แต่เป็น “ผู้เล่าเรื่องราว” ผ่านสายตาและอารมณ์ ภาพที่ได้จึงกลายเป็นการสื่อสารที่เชื่อมโยง